Op zoek

In de afgelopen jaren ben ik steeds op zoek geweest naar datgene dat voor mij is weggelegd in het leven. Waarom ben ik op zoek? Omdat ik voel dat er een ‘higher purpose’ is in mijn leven. En ik ben erachter gekomen dat er voor iedereen een ‘hoger doel’ is weggelegd. Dit is de reden waarom wij geboren worden op aarde. Ik ben op zoek gegaan naar mezelf. Naar mijn kern.

Opbouwen

De aanleiding startte op mijn 28e levensjaar. Toen ik mijn allereerste echte relatie verbrak. Met ‘echte’ bedoel ik; samenwonend met leuke vriend, interessant werk, leaseauto voor de deur, koopappartement dat van scratch af aan gebouwd was en veel vrienden. In de opbouwfase van dit alles was ik supergelukkig. Ik voldeed aan de maatschappelijke norm. Heel belangrijk vond ik dat, want je zou maar buiten de boot vallen, dat ging mij niet gebeuren. Nee, ik was een geslaagd exemplaar van Surinaamse afkomst.

 

Rennen

Na het eerste jaar in de gelukzaligheid van het samenwonen, dacht ik op een dag op de bank zittend met een kop thee in het rond kijkend: “is dit nou het leven?” Saai! Tijd voor een HBO opleiding en een nieuwe baan. Weer een jaar verder… Rennen van hot naar her. Ik had immers meer ballen hoog te houden: werk, studie, familie, vrienden, sporten, huishouden én mijn relatie. Alles in het kwadraat, want tja, in mijn hoofd bestond perfectie.

Lusteloos

Op een avond ging ik vroeg naar bed. Ik was lusteloos, moe en ik was ook nog eens ongesteld. Langzaam drupte de tranen over mijn wangen. Wat was er nou aan de hand? Ik was toch gelukkig? Had het toch allemaal voor elkaar? Ja, druk was het wel, maar ik was toch sterk en wilskrachtig?

Volgende ochtend gewoon naar mijn werk, waar ik merkte dat ik me ook daar niet lekker in mijn vel voelde. Gezeik op kantoor, waar de Managing Director een relatie had met de Marketing Assistent. Boos was ik daarover, ontzettend boos.

Huishoudgeld

Als klap op de vuurpijl zag ik dat de laatste maanden honderden euro’s van onze ‘en/of’ rekening waren gepind. Vanzelfsprekend ging ik verhaal halen bij mijn vriend. “Af en toe waagde hij een gokje in het casino”, zei hij. Lang verhaal kort; mijn toenmalige vriend was gokverslaafd, al het huishoudgeld naar de Filistijnen. Keer op keer.

Ik had geen probleem

Dit was de eerste keer dat ik hulp ben gaan zoeken. Het centrum voor alcohol, drugs en gokverslaving zou mij wel een handleiding kunnen verstrekken, hoe om te gaan met een gokverslaafde. Ik had het mis. De vraag werd teruggekaatst in de vorm van; ‘wat mag jij doen om hiermee om te gaan?’ Pppfff, serieus, ík had toch geen probleem? Na erover nagedacht te hebben, zei iets in mij dat hier toch een kern van waarheid in kon zitten. Dus ingeschreven en ik mocht deelnemen aan de partnergroep voor gokverslaafden. Nog steeds in de weerstand, dacht ik; ‘ik zit hier wel, maar dit gaat niet over mij.’

Wat laat ik toe?

Langzaamaan werd duidelijk dat het hier ging over grenzen stellen. Wat laat ik toe in mijn leven? En waarom laat ik dit toe in mijn leven? Ik kwam erachter dat ik zelf issues had uit mijn jeugd, waar ik nog nooit bij stilgestaan had. Langzaamaan werd duidelijk dat ik zelf overtuigingen en patronen had opgebouwd, waar ik mee te dealen had. Op dat moment, op 28 jarige leeftijd, wist ik nog niet welke impact deze patronen zouden hebben op de komende 20 jaar van mijn leven . Wat ik wel wist, is dat ik het lef, de moed en de spirit had om uit te vinden wat het pad is om mijn kern te vinden. En het was maar goed, dat ik niet wist dat dit proces van ontwikkeling naar de kern de komende jaren in meer en mindere mate in beslag zou nemen. Anders was ik er nooit aan begonnen.

Verwachtingen

Nu weet ik; de kern van een mens ligt diep, maar is zeker bereikbaar en zichtbaar. We worden overspoeld door maatschappelijke verwachtingen. Maar vanuit onze kern, zijn wij als mens heel en kunnen we er zijn met onze eigen verwachtingen van het leven, voor ons zelf en voor een ander.

Hoe mooi is dat! Wil jij ook terug naar je kern?

Word vervolgd!